حالا قسمت جالب می آید. در پاسخ به استدلال‌های ویلسون، آنها «فهرست متعصب» خود را که آخرین بار در سال 1993، چهار سال قبل به‌روزرسانی شده بود، بیرون کشیدند. ویلسون هیچ نامی به دیویس نداد، اما گفت که آنها تقریباً همه کارمندان شرکت هستند. او هیچ نام نظامی، هیچ سیاستمداری، هیچ کس در کاخ سفید، هیچ کس در کنگره و حتی هیچ یک از کارکنان کنگره را به رسمیت نمی شناخت. او حتی کسی را در دولت ارشد کلینتون یا بوش نمی شناخت. تنها تعداد انگشت شماری از مقامات پنتاگون بودند که اسامی آنها را می دانست.

برنامه مهندسی معکوس

سپس به جزئیات بیشتری رسید. رهبر برنامه به ویلسون گفت که این یک برنامه تسلیحاتی، یک برنامه اطلاعاتی، یا یک عملیات ویژه یا برنامه لجستیکی نیست. وقتی از او پرسید چه هستند، ناله بلندی از سوی مدیر برنامه شنیده شد. اما هم مدیر امنیتی و هم وکیل داخلی گفتند اشکالی ندارد که به او بگویند.

آنها به ویلسون گفتند که آنها "یک برنامه مهندسی معکوس" از "سخت افزارهای تکنولوژیکی" هستند که در گذشته به دست آمده بودند. آیا او به مهندسی معکوس در فناوری شوروی یا چین علاقه مند بود؟ گفتند نه نه. آنها یک کشتی سالم داشتند که فکر می کردند می تواند پرواز کند. جالبه. الف) دست نخورده است و ب) آنها هنوز متوجه نشده اند که چگونه با آن پرواز کنند، زیرا گفته اند "باورند" که می تواند پرواز کند.

به ویلسون ها به وضوح گفته شد که آنها "نمی دانستند شی از کجا آمده است"، حتی اگر ایده ای داشته باشند. گفته می شود، "این یک فناوری بود که از این زمین سرچشمه نمی گرفت - آن را انسان ساخته نیست - آن را دست انسان ساخته نیست." آنها همچنین اشاره کردند که این پروژه "سالها و سالها" با پیشرفت "به طرز طاقت فرسایی کند" و "کم یا بدون موفقیت" ادامه داشته است. «فقدان همکاری دردناک» با دنیای خارج و تعداد بسیار کمی از افراد اثبات شده وجود داشت - فقط بین 400 تا 800.

ویلسون چند سوال خاص در مورد تاریخچه بشقاب پرنده ها مانند Roswell، MJ-12 و دیگران پرسید، اما هیچ پاسخی دریافت نکرد. بنابراین او گفت که از این موضوع در سطح بالاتر فرماندهی شکایت خواهد کرد و آنها به او گفتند آنچه را که لازم است انجام دهد. ظاهراً بدشان نمی آمد.

جلسه در این مرحله به پایان رسید

ویلسون به هیئت نظارت بر برنامه‌های الحاق ویژه (SAPOC) شکایت کرد، در آنجا به او گفته شد که آنها متأسف بودند اما از طرف تأمین‌کننده بودند، بنابراین او بدشانس بود. به او دستور داده شد که بلافاصله موضوع را خاتمه دهد و آن را فراموش کند. دوباره عصبانی شد. سپس حرفه او را تهدید کردند. اگر او اطاعت نکند، به مدیر DIA ارتقا نمی یابد، بازنشستگی پیش از موعد دریافت می کند و احتمالا یکی دو ستاره را از دست خواهد داد.

در ژانویه 1998، ویلسون با ژاک گانسلر (که در دسامبر 2018 درگذشت)، که اخیراً به عنوان رهبری بخش خرید و فناوری منصوب شد، صحبت کرد. ویلسون به دیویس گفت که شخصی به گانسلر اطلاع داده است که ظاهراً او را شگفت زده کرده است. دیویس پرسید که به او چه گفته است؟ پاسخ ویلسون قطعاً در اینجا جالب است. یوفوها واقعی هستند، به اصطلاح آدم ربایی بیگانگان اینطور نیستند.» سپس گانسلر به آنها گفت که دست بردارند. او دیگر نمی خواست در مورد آن بحث کند.

این اساساً تمام اظهارات بود، به جز اینکه دیویس از ویلسون پرسید که آیا با هال پوتوف یا دکتر ملاقات خواهد کرد. کیت گرین و ویلسون ظاهراً نشان دادند که احتمالاً نه. این اطلاعات اولیه در مورد محتوای این یادداشت ها است که البته اکنون در اختیار هرکسی که می خواهد آنها را بخواند در دسترس است و من مطمئن هستم که افراد زیادی آنها را تجزیه و تحلیل خواهند کرد.

نشت اطلاعات

این یک نشت اطلاعات بسیار مهم است. این به شدت نشان می دهد که بسیاری از محققان برای مدت طولانی گفته اند. این که یک برنامه عمیقاً محرمانه در ساختار هزارتویی سیستم وزارت دفاع ایالات متحده وجود دارد که از هرگونه نظارت معنی‌دار که حداقل یک بشقاب پرنده بیگانه را بررسی می‌کند، پنهان است. ذکر این نکته ضروری است که در این یادداشت ها به یافته های موجودات فرازمینی اشاره ای نشده است. ظاهراً هیچ کس در مورد آن به ویلسون نگفته بود. البته، اطلاعات مربوط به اجسام فرازمینی از تعداد نسبتاً زیادی منابع بزرگ به دست آمده است و چندین مورد از آنها در طول سال ها به من رسیده است. اما آنچه در اینجا داریم، شرح یک برنامه فوق العاده مهم برای مطالعه فناوری فرازمینی است.

جالب اینجاست که در این سناریو، پیشرفت در درک فناوری به طرز دردناکی کند بوده است. این قطعاً برخی از ادعاهای بزرگ در مورد پیشرفت برنامه های تأمین شده از بودجه سیاه را زیر سؤال می برد. به عنوان مثال، داستان هایی مانند وسیله نقلیه تولید مثل بیگانگان، بدون ذکر برخی از ادعاهای باورنکردنی تر که مردم در طول سال ها مطرح کرده اند. اینطور نیست که برخی از این ادعاهای دیگر با اسناد ویلسون بی اعتبار شده باشند. همینطور ادعا می کند که بشقاب پرنده ها واقعی هستند، اما توسط بیگانگان ربوده نشده اند. تنها چیزی که می دانیم این است که به ویلسون به کسی گفته شده که مطلع بوده است. چیزی که ما نمی دانیم این است که چقدر درست یا دقیق بود. آیا به ویلسون گفته شد که این آدم ربایی ها اتفاق نیفتاده است، زیرا حتی حساس تر تلقی می شود؟ این فقط حدس و گمان است، اما در مورد حفظ همه این احتمالات است.

آنچه در پایان داریم بیانیه بسیار قوی گروه کوچکی از مردم است - اریک دیویس، هال پوتوف، کیت گرین، ادگار میچل و بدون شک چندین نفر دیگر که بی سر و صدا سعی کردند تا حد امکان در مورد ماهیت عمیق بشقاب پرنده پی ببرند. مخفی کاری و دریاسالار ویلسون در واقع با رگ طلایی مواجه شد. هیچ فایده ای برای انکار واقعیت ملاقات دیویس و ویلسون وجود ندارد و غیر از این که ویلسون کاملاً با دیویس صادق بوده است، منطقی نیست. یادداشت ها برای خود صحبت می کنند.

جالب است که ببینیم همه چیز چگونه خواهد شد

جامعه ای از محققان بشقاب پرنده و کسانی که بر این جامعه نظارت می کنند وجود دارد که نسبتاً کوچک است. من می توانم به شما اطمینان دهم که این انجمن از این پس تلاش خواهد کرد تا این سند را در تصویر گسترده تر ادغام کند. سوال اصلی این است که چگونه این امر بر عموم مردم تأثیر می گذارد.

در حال حاضر ما در جهتی کاملاً مشخص به سمت نوعی تشخیص بشقاب پرنده حرکت می کنیم. من آن را یک مکاشفه کنترل شده می نامم زیرا تحت کنترل شدید بود تا معکوس خاصی در مورد این پدیده رخ دهد. نکته ای که قطعا از این روایت کنار گذاشته شده، ماهیت پنهان کاری است. تشخیص کنترل شده غسل ​​تعمید یک بشقاب پرنده را به چیزی بسیار مرموز، چیزی احتمالاً ماوراء طبیعی، شاید نه، نشان داد. این تخیلی است - داستانی راحت که می تواند برای واقعیت بخشیدن به آگاهی جریان اصلی مفید باشد - اما هنوز هم تخیلی است.

اما این اظهارات همه چیز را پراکنده می کند. در اینجا ما شاهد پنهان کاری واقعی در فرار هستیم. بدون نظارت ناراحت و ناراحت مقامات نظامی و دولتی که صادقانه بگویم حق داشتند ناراحت شوند. یعنی وجود یک دنیای مخفی واقعی. من سال هاست که می گویم اگر جامعه سالم می خواهیم باید با آن مقابله کنیم. ما باید متوجه باشیم که بین حقیقت رسمی و آنچه واقعاً حقیقت است، اختلاف زیادی وجود دارد. ما باید دست از دروغگویی به خودمان برداریم و اجازه ندهیم چیزی به ما دروغ بگوید.

اینطور نیست که هیچ دلیل واقعی برای وجود اسرار در این دنیا وجود نداشته باشد. من افراد زیادی را نمی شناسم که اینقدر ساده لوح باشند. اما رازداری، به‌ویژه پنهان‌کاری طولانی‌مدت اطلاعات که قدرت تحول‌آفرینی زیادی دارد - چنین پنهان‌کاری سرطانی از رفاه اجتماعی ماست. نیروهای مستقر را مجبور می کند بارها و بارها دروغ بگویند، و ما را مجبور می کند که یاد بگیریم به قضاوت خودمان، حواس خودمان وقتی چیزی را می بینیم یا یاد می گیریم اعتماد نکنیم، یا ما را به بی اعتمادی به خود سازمان وادار می کند زیرا می دانیم که دارد به ما دروغ می گوید. . چنین مکانی جای مناسبی برای زندگی نیست. چنین رفتاری برای هیچ جامعه ای سالم نیست و باید پایان یابد.

دروغ می تواند برای مدت طولانی بر جامعه مسلط شود، اما در نهایت آشکار می شود. هر دروغی عمر محدودی دارد. در نهایت حقیقت همیشه پیروز است. دسترسی به حقیقت تضمینی برای حل همه مشکلاتمان نیست. هرگز آسان نیست. اما عدم دسترسی به حقیقت تضمین می کند که ما هرگز آن را حل نخواهیم کرد، زیرا هرگز به اطلاعاتی که برای حل آن نیاز داریم دسترسی نخواهیم داشت. من می دانم که مردم متاثر از این فرار از بیرون بودن آن ناراضی هستند. اما من فقط می خواهم به آنها یادآوری کنم که فرزندان ما در نهایت سود خواهند برد. این باید بیرون می رفت.

جهان Esene Suenee

سیلویا هارک: افراد حساس

آیا گاهی اوقات احساس می کنید که از یک ستاره دیگر هستید؟ فقط یک موجود برای این دنیا؟ پس شاید شما هم جزو گروه افراد حساس باشید و این کتاب بتواند چشمان شما را باز کند. غنی شده با مصاحبه های چشمگیر متعدد و موارد عملی می تواند باشد این کتاب که به کمکی ارزشمند در زندگی افراد حساس تبدیل می‌شود، می‌تواند دیدگاه‌های کاملاً جدیدی را در مورد نحوه سازماندهی زندگی شما نشان دهد.

سیلویا هارک: افراد حساس